Otizmde Dans ve Hareketle Çalışma
Dans-hareket terapisinde ‘aynalama’ olarak isimlendirilen teknik son yıllarda otizmde taklit becerileri üzerine yapılan çalışmalarda sıkça kullanılmaktadır. Taklit edilmenin duyusal-motor düzenlemeye yardımcı olarak koşmak, zıplamak gibi kaba motor hareketlerde azalmaya (Escalona ve ark., 2002), aynı zamanda fiziksel temas davranışlarında artmaya (Rogers ve ark., 2003) yol açtığı gözlemlenmiştir. Katagiri ve arkadaşları (2010) da aynalamanın otistik gelişim gösteren 2-3 yaş çocuklarında sosyal etkileşime yönelik davranışlar (birinin yüzüne bakma, gülme, dokunma, yaklaşma, oyuncak verme, vb.) üzerinde olumlu bir etkisi olduğunu saptamışlardır.
Kim ve arkadaşları (2008) ise ortak dikkat becerilerinin geliştirilmesinde müzikal uyumlanmanın etkisini ele almışlardır. Müzikal uyumlanma, terapistin danışanın gerek müzik kullanarak gerekse müziği kullanmadan dışavurduklarına empatik şekilde tepki vermesidir. Bu süreç danışanın vuruşlarına eşlik etmeyi, hareketin ritmik tekrarını, müzikle oyun oynamayı, vs. kapsamaktadır. Önemli olan kişinin oluşturduğu malzemeyle ona yakın, tanıdık gelen doğaçlamalar oluşturmaktır. Karşılıklı olarak anlamlı ve keyifli bir müzikal etkileşim oluşturmak bireyde tepki uyandırabilir, bu da birlikte müzik yapmak adına sürece dikkat etmesine, süreci takip etmesine yardımcı olur.